WELCOME HOME!!!

 

Welcome home!!!

ถึงยังติดต่อกันไม่ได้ตอนนี้แต่เห็นสเตตัส landedโอเคหล่ะ
ขอบคุณการบินไทย วันที่โทรไปเลื่อนไฟลท์แล้วไม่แน่ใจว่าจะออกเอกสารใหม่ทันไหม น้องโอเปอเรเตอร์บอกว่า ไม่ทันเลื่อนไฟลท์ได้อีกนะคะ โอยน่ารักมากๆ แล้วออกตั๋วใหม่หลังจากวางหูภายใน 5นาที ตอนแรกคิดว่าคงต้องซื้อตั๋วใหม่แน่ๆ รักจับใจเลยตอนนี้ 555
ลูกเมลไปบอกสถานทูต รบกวนขอให้ออกใบรับรองใหม่แบบเร็ว สถานทูตติดต่อกลับและออกใบเอกสารรับรองมาใหม่ในครึ่งชม.หลังจากติดต่อได้ แม้ว่าทุกวันนี้ที่สถานทูตWFHกันอยู่
ใบfit to fly เป็นอย่างเดียวที่ต้องจ่ายซ้ำ แต่เป็นตรวจแบบวีดีโอ คอล นัดหมอได้คิวไม่เต็ม
ขอบคุณหอQueens court ที่ลูกอยู่ วันที่กลับ ปริ้นท์เอกสาร hard copy ทั้งหมดสำหรับแสดงที่check in ให้ พร้อมทั้งคำกล่าวอำลา thank you for your stayก่อนเดินออกจากหอ อบอุ่นมากๆ
ขอบคุณเด็กที่บ้านที่แก้ปัญหาลุล่วง นั่งเครื่องบินกลับอย่างราบรื่น แม้แม่จะยังหลอนหน่อยๆ จนเห็นสเตตัสว่าขึ้นเครื่องกลับมาแน่ๆ 

small steps everyday

เวลาฝึกเขียนตัวหนังสือ เวลาที่สนุกที่สุดคือจะเติมอะไรตรงไหนดีแล้วมันจะเสร็จเป็นแบบไหน ตอนนี้ก็เหมือนก้าวเล็กๆที่ไม่รู้ว่าจะเอาไปใช้งานยังไงแต่ก็ก้าวเดินไปเรื่อยๆเหมือนเดินผ่านสวนดอกไม้งามๆ ....small steps everyday
จะทำเพจกะเค้าบ้างก็กลัวร้างเพราะเป็นคนไม่สม่ำเสมอ 5555

MIKAN

คอมมิชชั่นให้หนูส้ม ลองเอาเด็กๆมาลงสีน้ำใส่ชื่อก็ดูดี ต้องทำโครงสีจริงๆจังๆแล้ว 

Beautiful day

เขียนตัวหนังสือนี่ก็สนุกดี ลองนู่นเปลี่ยนนี่ไปเรื่อย เห็นมีคนเขียนด้วยสีน้ำเลยไปขุดถาดสีน้ำของลูกตั้งแต่ตอนติวเข้าถาปัด ยังใช้ดีมากๆ เอามาลองลงสี ตอนระบายก็เติมไปเรื่อยๆ คล้ายๆสมุดระบายสีทำสมาธิ คราวหน้าอาจลองคิดโครงสีให้มากกว่านี้

photograph and memories

อยู่ในช่วงฝึกประกอบคำ พอดีวันนี้เพื่อนพูดถึงเรื่องความทรงจำ เลยคิดว่าเดี๋ยวนี้คนเราใช้รูปถ่ายแทนความทรงจำกันส่วนใหญ่แต่จริงๆรูปที่เราไม่ได้ถ่ายอาจเป็นความจำที่หวานกว่ารูปที่เราถ่ายมาซะอีก 5555

Happy birthday bro

It was nice growing up with someone like you!

New Year Wish

ตอนที่ยืนถ่ายรูป ฟังเสียงเหรียญกระทบบาตรเป็นจังหวะเพลินๆ มีเด็กตัวเล็กๆพยายามยืดมือเอาเหรียญใส่แต่ไม่ถึง ยืนมองสักพัก ไม่เห็นพ่อแม่คงไหว้พระตรงอื่น เลยอุ้มช่วยให้ใส่บาตรนึง เด็กหันมามองแล้ววิ่งไปหาพ่อแม่ ปีนี้ตั้งใจจะทำอะไรเพื่อคนอื่นๆเยอะขึ้น ได้เริ่มต้นดีๆแล้ว 555

โดดเดี่ยว

วันนี้เห็นสเตตัสน้องที่รู้จักที่โพสทีไรรู้สึกมันจี๊ดโดนใจทุกที น้องเป็นอาจารย์บอกว่าเด็กมักมาเช็คชื่อแล้วโดดไม่เรียน 

มันเป็นเรื่องเป๊ะมากที่วันก่อนลูกมาบอกแบบนี้เหมือนกัน ให้พ่อรอรับกลับบ้านเพราะโปรเจคเดือด แต่ไม่อยากโดนเช็คขาด ด้วยเหตุผลว่าใครๆเขาก็ทำกัน ได้ยินแล้วรู้สึกว่ามาเรียนเรามาเอาความรู้ ไม่อยากได้ก็ไม่ต้องมาแฟร์ๆ แต่ประโยคที่พ่อบอกมันโหดกว่านั้น ถ้าเรื่องแค่นี้โกงอาจารย์ ต่อไปจะเป็นสถาปนิกแบบไหน 
ทำให้คิดว่าเรื่องใหญ่ๆที่เราเห็นทุกวันนี้เพราะวัฒนธรรมจริยธรรมที่ผิดๆแล้วเรามักปล่อยผ่านไปหรือเปล่า ไม่ได้หวังว่าลูกจะเป็นคนดีเลิศแต่อย่างน้อยก็มีความสำนึกที่ดีในการทำงานบ้างเพราะพอเข้าถึงวัยทำงานมักมีตัวแปรมากมายที่ต้องหัดตั้งรับให้ดี