โดดเดี่ยว

วันนี้เห็นสเตตัสน้องที่รู้จักที่โพสทีไรรู้สึกมันจี๊ดโดนใจทุกที น้องเป็นอาจารย์บอกว่าเด็กมักมาเช็คชื่อแล้วโดดไม่เรียน 

มันเป็นเรื่องเป๊ะมากที่วันก่อนลูกมาบอกแบบนี้เหมือนกัน ให้พ่อรอรับกลับบ้านเพราะโปรเจคเดือด แต่ไม่อยากโดนเช็คขาด ด้วยเหตุผลว่าใครๆเขาก็ทำกัน ได้ยินแล้วรู้สึกว่ามาเรียนเรามาเอาความรู้ ไม่อยากได้ก็ไม่ต้องมาแฟร์ๆ แต่ประโยคที่พ่อบอกมันโหดกว่านั้น ถ้าเรื่องแค่นี้โกงอาจารย์ ต่อไปจะเป็นสถาปนิกแบบไหน 
ทำให้คิดว่าเรื่องใหญ่ๆที่เราเห็นทุกวันนี้เพราะวัฒนธรรมจริยธรรมที่ผิดๆแล้วเรามักปล่อยผ่านไปหรือเปล่า ไม่ได้หวังว่าลูกจะเป็นคนดีเลิศแต่อย่างน้อยก็มีความสำนึกที่ดีในการทำงานบ้างเพราะพอเข้าถึงวัยทำงานมักมีตัวแปรมากมายที่ต้องหัดตั้งรับให้ดี